O nas 

Centrum Kultury i Sztuki w Łące to samorządowa instytucja kultury. Nowoczesny, przestronny obiekt ze wspaniale wyposażonymi pracowniami tematycznymi, Salą Widowiskową, Biblioteką Sztuki czy Kawiarenką Spichlerzową to wyjście naprzeciw potrzebom i aspiracjom kulturalnym mieszkańców Gminy Trzebownisko.

Budynek, który stał się siedzibą Centrum Kultury i Sztuki w Łące stanowi architektoniczny, barokowy zabytek – to jeden z najstarszych obiektów zachowanych w Gminie Trzebownisko. Warto poznać jego historię.

Spichlerz wybudowany w XVIII w. przez książąt Sanguszków, niedaleko dworu w którym rezydowali, przez ponad wiek spełniał funkcje gospodarcze i rolnicze. To właśnie tu kolejni właściciele tzw. klucza łąckiego gromadzili swoje plony – zboże, jarzyny, owoce, jak również sprzęt gospodarczy.

Rok 1878 to czas wielkiego pożaru Łąki, który zniszczył 32 domy mieszkalne, nie omijając również spichlerza. Po II wojnie światowej, w listopadzie 1944 roku, na podstawie dekretu PKWN o reformie rolnej, majątek łąckiego folwarku dworskiego został znacjonalizowany, a grunty przekazano w ręce 312 chłopów z okolicy. W 1953 roku budynek spichlerza, wraz z sąsiadującymi obiektami, przejęła Spółdzielnia Produkcyjna „Zwycięstwo”, która gospodarzyła w Łące do końca lat 50-tych. Znak czasu odbił swój ślad na spichlerzu, który w niczym nie przypominał już czasów swojej świetności. W roku 1968 został objęty ścisłą ochroną konserwatorską. Przez wiele dekad nie był użytkowany i jedynie symbolicznie konserwowany, dlatego ostatecznie popadł w ruinę.

Drugiego życia doczekał się dzięki decyzji władz Gminy Trzebownisko o jego odbudowie i właściwym zagospodarowaniu. Generalny remont trwał od czerwca 2019 do grudnia 2020 roku, pod okiem konserwatora. Intensywne prace budowlane objęły również dobudowanie nowej części z windą, klatką schodową i zapleczem sanitarnym, na zewnątrz powstał parking i oświetlenie zewnętrzne.

W zabytkowej części budynku dołożono szczególnych starań o zachowanie oryginalnych elementów spichlerza – schodów, drewnianych wrót, które niegdyś były drzwiami głównymi, ceglanych murów i sklepień w piwnicach, tak by echo minionych wieków wciąż było obecne w nowocześnie wyposażonym budynku.